پایان تنهایی . . .

پایان تنهایی

مرا دردی است بی پایان، تو می دانی

به نام بغض هایم اشک می ریزی

تو از چشمان من لبریز و سرریزی

و می خواهی به نام آشنایی های بی پرده

از این دستان نمناکم، تو بگریزی .

بخوان ، تنها بخوان ، تنها نمی خوانم تو را

 در سکوت سایه های دور دست عشق می دانم تو را.

مرا دردی است در پایان تنهایی

            شکستی دارم از تعریف چشمانت

ولی عاجز نباشم از خیال ناب مروارید غلطان نگاهت باز،

تو را تصدیق خواهم کرد ، با چشمان نیمه باز.

مرا این بار در حالی غضبناک از خیال عشق

به تعریف نگاهت باز مهمان کن

مرا دردی است بی پایان

و تو درد مرا این گونه پایان کن.

ولی اعجاز هم کردی

به من گفتی که با احساس تو سردم

 و من هم با وجود این سکوت و غربت غم ها

نمی خواهم به راه عشق بی تو باز، برگردم. 

حسن خلجی
 91-3-28